ارزیابی عوامل خطرساز بروز نارسایی حاد کلیه در جراحی آنوریسم آئورت شکمی

زمینه: نارسایی حاد کلیه بعد از جراحی آنوریسم عارضه شایعی است و با مرگ ومیر و ناتوانی بالایی همراه می‎باشد. نارسایی حاد کلیه نیز بدون توجه به علت آن دارای میزان مرگ ومیر بسیار بالایی است. مواد و روش‎ها: در یک مطالعه توصیفی گذشته‎نگر به منظور شناسایی عوامل خطرساز اصلی برای وقوع نارسایی حاد کلیه متعاقب ترمیم الکتیو و فوریتی آنوریسم آئورت شکمی، پرونده های 70 بیمار که در مدت 7 سال گذشته در بیمارستان شهدای تجریش تهران با تکنیک یکسان (از طریق صفاق) جراحی شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مورد نظر شامل بیماری‏‎های همراه عمده طبی، اختلال عمل کلیه قبل از عمل، نارسایی حاد کلیه، زمان ایسکمی کلیه برحسب دقیقه، هیپوتانسیون حین عمل، دریافت ماده کنتراست و موارد مربوط به ماهیت آنوریسم و جراحی آن بود. یافته‎ها: تعداد 53 نفر مرد و 17 نفر زن با سن متوسط 70 سال در محدوده 90-37 سال مورد بررسی قرار گرفتند. قبل از عمل، 33 درصد از بیماران دچار بیماری انسدادی مزمن ریه بودند و در 19 درصد بیماران مقادیر پایه کراتینین سرم بیشتر از 5/1 میلی‎گرم در دسی‎لیتر بود. یکی از بیماران وابسته به دیالیز بود و 53 درصد بیماران دچار بیماری ایسکمی قلب بودند. همه اعمال جراحی از طریق روش صفاقی انجام شده بودند. جراحی فوریتی در 14 درصد موارد و پارگی آنوریسم و دیسکسیون آئورت به ترتیب در 17 و 13 درصد از بیماران اتفاق افتاده بود. میزان مرگ و میر بعد از عمل برای اعمال جراحی الکتیو و فوریتی به ترتیب 20 و 70 درصد بود. نارسایی قابل توجه کلیه در 20 درصد موارد روی داد و میزان مرگ ومیر آن 57 درصد بود. همودیالیز در4 مورد انجام شد که نیمی از آنها فوت کردند. ما ارتباط معنی‎داری بین نارسایی کلیه بعد از عمل با جراحی اورژانس (01/0 P=) و پارگی آنوریسم (039/0P=) و مرگ بعد از عمل جراحی (005/0P=) یافت شد، ولی بین سایر متغیرها رابطه معنی‎داری یافت نگردید. نتیجه گیری: نارسایی حاد کلیه بعد از جراحی آنوریسم آئورت شکمی شایع بوده و با جراحی اورژانس و پارگی آنوریسم ارتباط دارد.